Επικαιρότητα - Εκπαίδευση: Σχολειά για τα παιδιά μας ή σχολειά για τα χωριά μας;

Το απόφθεγμα των ημερών

Δε σκοπεύω να λάβω μέρος στην 24ωρη απεργία της ΟΛΜΕ στις 30/3/2011. Δε μ' αρέσει να είμαι απεργοσπάστης και η αριστερή μου συνείδηση αισθάνεται πολύ άσχημα αλλά και δε μπορώ πλέον να συμμετέχω σε ανούσιες "απεργίες" ενός συντηρητικού και αντιδραστικού συνδικαλιστικού οργάνου, όπως κατάντησε η ΟΛΜΕ, με ευθύνη όχι μόνο των παρατάξεων του δικομματισμού αλλά και των αριστερών δυνάμεων. Μπορεί και να κάνω λάθος, περιμένω αντίλογο στις απόψεις μου.

Οι λόγοι που δε θα συμμετάσχω στην απεργία είναι οι εξής τρεις:

1. Προκηρύχθηκε έκτακτη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ που ανήκω για τις συγχωνεύσεις. Από τους περίπου 1000 καθηγητές που ανήκουν στην ΕΛΜΕ (περίπου 500 ταμειακώς εντάξει), στη συνέλευση εμφανίστηκαν 30 (τριάντα), συμπεριλαμβανομένων των επτά μελών του Δ.Σ.!!! Το χειρότερο: από τους 120 συναδέλφους των υπό συγχώνευση σχολείων, αυτών που θίγονται άμεσα (υποτίθεται...) από τις συγχωνεύσεις, εμφανίστηκαν 5-10!! Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι και αυτοί ακόμα οι άμεσα θιγόμενοι είτε συμφωνούν με τις συγχωνεύσεις είτε αδιαφορούν. Γιατί λοιπόν να απεργήσω ενάντια στη άποψη (ή την αδιαφορία) των συναδέλφων;

2. Διαφωνώ με το πλαίσιο της απεργίας: "Όχι στις συγχωνεύσεις", γενικώς και για όλες! Όχι συνάδελφοι. Έτσι αναιρούμε οι ίδιοι τα παιδαγωγικά κριτήρια, που επικαλούμαστε και που το υπουργείο δεν έλαβε υπ' όψη του. Γιατί, για παράδειγμα, ποιο παιδαγωγικό κριτήριο επιβάλλει τη διατήρηση του μονοθέσιου δημοτικού ενός χωριού, αντί τα παιδιά να πάνε στο εξαθέσιο της πόλης, που απέχει 7 χιλιόμετρα και μάλιστα με δωρεάν μεταφορά και με απαιτούμενο χρόνο 10 λεπτά ανά διαδρομή; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η πρωτοβάθμια εκπαίδευση λειτουργεί καλύτερα σ' ένα μονοθέσιο σχολείο; (παράδειγμα πραγματικό, από το χωριό της Λακωνίας απ' όπου κατάγομαι).

3

. Οι λόγοι που έχουν συζητηθεί αρκετά και σε αυτό το Forum (Μη μαδάς τη μαργαρίτα http://mhmadas.blogspot.com/2011/03/blog-post_22.html) και όλες αυτές τις μονοήμερες "απεργίες"Απεργίες όπου οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάνουν το "επαναστατικό καθήκον" τους αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που πετυχαίνουν είναι να εκτονώνουν την όποια αγωνιστική διάθεση όποιου τμήματος του κόσμου αισθάνεται ότι πρέπει ν' αντιδράσει σε όσα συμβαίνουν.

Σπύρος Τσαλαβούτας

ΠΕ04 (Χημικός)

Τρίτη, 22 Μαρτίου 2011

Σχολειά για τα παιδιά μας ή σχολειά για τα χωριά μας;

H σκηνή του γιούργια των μαθητών στα γραφεία της εκπαίδευσης υπό τις προτροπές και ιαχές συγκεκριμένων αγωνιστών της καθηγητικής συντεχνίας αποτελεί ηθικά και πολιτικά παραδεκτή δράση αριστερών συλλογικοτήτων; Τυχαία ελάχιστοι εκπαιδευτικοί ακολούθησαν; Απλή λογική να δούμε ποιες συγχωνεύσεις κάνουν καλό και ποιες κακό δεν υπάρχει;

Όχι δεν υπάρχει. Στο θέατρο του παραλόγου, οι ηθοποιοί πρωταγωνιστές έχουν μια κάποια ψυχοπαθολογία. Για να είναι πιο πειστικοί πάντοτε. ( Leo)